Zuid-Frankrijk.

We zijn weer in Zuid-Frankrijk. Camping Mediterrannée Plage. Ella is de Nederlandse dame die er al vele jaren werkt en ze is dus een vaste en zeer kostbare waarde. Ze kent iedere gast en staat dag en nacht voor je klaar. We staan een aantal keren op verschillende plekken. Eerst  met een goedkope 2-persoons tentje. Goedkoop, dat bleek als we hem strak wilden zetten. Ik denk dat er wel twintig scheerlijnen aan zitten. Toch, met een beetje wind zit de buitentent tegen de binnentent aan en dat is heel vervelend als het regent. Jazeker, in het zuiden van Frankrijk regent het ook wel eens. We komen weer terug op de camping bij het dorp Vias met een nieuwe grotere tent. Ook de kwaliteit is beter. Onze hechte relatie wordt wel even op de proef gesteld bij de eerste poging de tent goed op te zetten. We krijgen wel internationale hulp bij het geklungel en uiteindelijk staat er een tent om trots op te zijn. Konden we de tent maar laten staan tot volgend jaar, scheelt wel wat stress.

Ingang camping Mediterrannée Plage.

Ella heeft een mooie plek voor ons gereserveerd. We komen naast een Nederlands echtpaar te staan. Het zijn Limburgers, Ger en José. Ze zijn al wat ouder en zoals echte Limburgers betaamt, zeer gezellig. Het is elke dag lekker warm strandweer, maar we krijgen van Ger (spreek uit: Sjer) instant boerenkool en andere typisch Hollandse gerechten. Samen een glaasje en de mensen genieten. Wij ook in eerste instantie. Het blijkt dat Sjer en José de kern vormen van een Nederlands clubje, ze kennen elkaar al jaren en klitten eigenlijk de hele dag en vooral avond bij elkaar. Dat vinden wij een enkele keer leuk, maar het wordt voor ons al snel te veel en te vaak. Elke avond bij een ander aan de borrel. We vinden contacten leuk, maar ongedwongen nog leuker. Neemt niet weg dat we leuke herinneringen hebben aan die tijd. Het was vaak feest 's avonds na de nodige drankjes en we liepen soms polonaise rond de caravan van de Limburgers. Het lied ging als volgt: Kaas, kaas, kaas van een ouwe sinterklaas enz. Sjer was die oude sinterklaas, hij kwam altijd met blokjes kaas aan. Door omstandigheden waren we twee jaar niet geweest. De tent was vervangen door een kleine caravan en we hadden gezinsuitbreiding in de vorm van een mooie Golden Retriever. Naam Jody. We waren toch wel nieuwsgierig naar Vias en de camping, dus gaan we nog een keertje kijken. Het was nu september en dus zou de Nederlandse club allang weer naar huis zijn. We komen aan en Ella, het boegbeeld, roept enthousiast dat ze het super vindt dat we weer terug zijn. De camping is niet zo vol als we gewend waren, dus we zoeken zelf een mooi rustig plekje uit. Rustig zetten we de caravan op de plek, voortentje er aan, vakantie. Opeens horen we achter ons een bekend geluid. KAAS, KAAS, KAAS VAN EEN OUWE SINTERKLAAS.

Ja inderdaad, Sjer en José stonden er ook weer. Het werd, met mate, toch nog wel weer gezellig want de anderen waren er niet.               

Met onze eerste Eriba caravan.

Met de grote tent in Vias.