België. Hautes Fagnes.

Op weg naar Luxemburg of Frankrijk kunnen we bij Luik kiezen uit een paar mogelijke routes.
We kunnen rechts aanhouden en via Luik naar Bastogne rijden. We kunnen links gaan en dan via de snelweg tot Sankt Vith rijden. Daar draaien we dan de tweebaansweg op in de richting Luxemburg.
Na Luik op die genoemde snelweg kunnen we ook afslaan en via een mooie route naar het zuiden rijden. Via het plaatsje Jalhay komen we dan in het woeste gebied van de Hautes Fagnes. Er staan langs de weg twee herbergen, verder helemaal niets eigenlijk. De herbergen bestaan van de reizigers die op doortocht zijn, of van de mensen die hier genieten van de prachtige wandelmogelijkheden. In de winter is dit een gebied waar veel sneeuw ligt en is het er ook erg druk met mensen die langlaufen.
Wij zijn nogal eens bezoeker van de herberg met de mooie naam, Mont Rigi.

De ligging van dit etablissement is ideaal. Vlak bij een kruising waar men naar de Botrange kan rijden en verder Robertville. Gaat men rechtdoor dan kies je voor Malmedy. Het is een onherbergzaam gebied, maar vol natuur en historie.

De geschiedenis: gedurende eeuwen was hier alleen wind en die wind waaide over het uitgestrekte veen. De natuur en de wind zorgde echter voor een zaadje van een beuk op deze plek. Toen de beuk groter en groter werd was het regelmatig een rustplaats voor militairen, die langs de grens België- Duitsland liepen. In het jaar 1856 legden de Pruisen een weg aan en dat was voor een caféhouder uit Membach de reden om hier een herberg te beginnen. Jaques Welther Hoen begon met de bouw, oorspronkelijk heete het hier dan ook MIEN HOEN. In 1883 brandt het gebouw helemaal af, het zou de vloek van Gilles van Mansfeld zijn. Over deze Gilles later meer. Het gebouw wordt herbouwd en deed o.a. dienst als aflospunt voor de postkoetsen langs deze route. In 1954 wordt de herberg in de huidige staat gebouwd. Het menu is uitgebreid. Er is een menukaart voor het echte restaurant, maar er is ook een menukaart voor de wandelaar en in de winter voor de langlaufer. Stevige kost, zoals gebonden groentesoep met vlees. Of een omelet met spek, champignons, ui en aardappelen. We hebben er al een paar maal gegeten, ook met Ton en Truus en ik een keer met Rolf Visscher.

Foto van het oude gebouw, begin vorige eeuw.

Het gebied achter en rondom Mont Rigi. De huidige naam is bedacht door een burgemeester uit de buurt, hij was bewonderaar van een berg in Zwitserland met de zelfde naam.

Boven de ingang van de herberg hangt dit beeld. het moet Gilles van Mansfeld voorstellen.

De legende van Gilles. Gilles was een kleine herder die over de heide zwierf met zijn kudde schapen en zijn trouwe hond. Gilles was niet moeders mooiste, hij was gebocheld en liep krom. Het weerhield hem er niet van om verliefd te worden op een schone jongedame uit de buurt. Nadat hij haar zijn liefde had verklaard, wees ze hem lachend af. Dat heeft Gilles dermate aangegrepen dat hij een einde aan zijn trieste leven maakte. Zijn hond heeft nog een tijd over de heide gezworven. De legende wil nu, dat Gilles zijn geest soms weer over de heide zwerft, op zoek naar zijn hond. Op stille avonden als er geen maan schijnt, kun je hem horen roepen. Zijn iele stem galmt dan over de heide. Het schijnt dat je hem soms kunt zien sluipen.

Als men bij Mont Rigi aan een tafel schuift krijgt men een placemat op de tafel gelegd, Daar op onder andere de geschiedenis van Gilles.