Vennbahn. Lengeler tunnel.

Op zoek naar de Lengeler tunnel. We hadden het noord portaal ontdekt. Terug naar de camping en daar verteld waar we waren gekomen. We wilden nu toch ook de andere kant zien. Het zuid portaal dus. Er werden topografische kaarten bij gehaald. Uitgebreide studie leerde ons waar we ongeveer moesten zoeken. Het bleek dat ik met Paul heel dicht bij ben geweest. We zagen toen in het dal een huisje staan. Later zal blijken dat het huisje het oude baanwachtershuis is. Met nog een aantal adviezen gaan Hanni en ik weer op pad. Zoeken, draaien, keren. Verkeerde weg, Zo gaat het even door. We rijden in het dorp Wilwerdange. Hier moet het ergens zijn, want soms heeft men het over de Wilwerdange tunnel. We rijden voor de vierde keer door het dorp. Hanni zegt, min of meer terloops, hier is ook nog een weggetje. Stoppen en keren. Ik draai het smalle wegje in en al kronkelend dalen we af in een dal. Dan opeens zie ik het huisje staan. Een baanwachtershuis staat altijd bij de spoorbaan, dus hier moet het zijn. Met de informatie van Viktor Lansink in mijn hoofd, herken ik het een en ander. We gaan lopend een pad in en na een paar honderd meter zie ik het begin van het indrukwekkende bouwwerk. Na nog een klein kwartier.......daar is dan het zuid portaal van de beroemde Lengeler tunnel.

Aansluitend rijden we nog naar Sankt Vith om het streekmuseum te bezoeken. Daar staat een maquette van de Vennbahn opgesteld. Gedurende de volgende jaren reis ik regelmatig, wisselend met Bert en Paul daarheen om meer te ontdekken.
Foto's: de toegang tot de tunnel en een blik in de tunnel. Het baanwachtershuisje.